Τον τελευταίο καιρό (εδώ και κάτι χρόνια) πέφτει αρκετός διάλογος για την κλοπή και τα πνευματικά δικαιώματα λόγο της διάδοσης του διαδικτύου και τον ψηφιακών πολυμέσων. Στην αρχή δεν υπήρχαν και πολλά εμπόδια στην διάδοση ψηφιακών αρχείον επειδή κανείς δεν το σκέφτηκε, και φυσικά κανέναν δεν ένοιαζε να «προστατεύσει» τα «πνευματικά δικαιώματα» του από τις λεγόμενες «ψηφιακές απειλές».
Τώρα είναι 2006 και που βρισκόμαστε; Είμαστε σε ένα στάδιο που όλα σχεδόν έχουν DRM - μία παπαριά που σκαρφίστηκαν οι μεγάλες επιχειρήσεις για να σου απαρνηθούν τα δικαιώματα που έχεις ως καταναλωτής!
Πάρε ένα παράδειγμα:
Το περασμένο τρίμηνο είχα ένα μάθημα το οποίο θα χρησιμοποιούσε ένα καινούργιο βιβλίο. Το βιβλίο δεν είχε ακόμα εκτυπωθεί, αλλά υπήρχε ηλεκτρονική έκδοση - οπότε είπα αντί να περιμένω ένα μήνα για να έρθει στο βιβλιοπωλείο το βιβλίο, να αγοράσω την ηλεκτρονική έκδοση και να το εκτυπόσω. Εντάξει ως εδώ.
Όταν το κατέβασα λοιπόν το βιβλίο, έμαθα πώς ο PDF κοίταξε τον χρήστη του υπολογιστή, και τον σειριακό του σκληρού δίσκου και «έδεσε» το έγγραφο σε αυτά τα δύο κριτήρια - έτσι ούτε άλλος χρήστης ούτε άλλος σκληρός δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτό το αρχείο.
Κοίταξε, δεν είναι το θέμα πώς θέλω να κάνω 1.000.000 αντίγραφα και να τα βάλω στο διαδίκτυο, αλλά πες ρε αδελφέ πώς το σκληρός πάει κατά διαβόλου και θέλει αλλαγή - τότε τι θα κάνω εγώ με το βιβλίο που μου κόστισε $50; Πάει χαμένο! Άσε που μερικές φορές το βιβλίο, μετά το τέλος του τριμήνου, το πουλάω σε άλλους μαθητές αν δεν είχα ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο μάθημα - αλλά με αυτή την μαλακία το DRM δεν μπορώ! Γιατί να μην μπορώ να πουλήσω κάτι που πια δεν θέλω, όπως μπορώ με άλλα πράγματα που έχω; Η εντάξει, ας μην το πουλήσω - ας το δωρίσω στην Δημοτική Βιβλιοθήκη...άλλα ούτε και αυτό μπορώ να κάνω!
Έχω μπουχτίσει με όλες αυτές τις μαλακίες τον μεγάλων εταιριών που δεν αναγνωρίζω πια πνευματικά δικαιώματα!