Τις προάλλες έλεγα σε μια συνάδελφο ότι εδώ και τέσσερα χρόνια δεν έχω λάβει κάποια βαθμολογία από το αφεντικό μου.

Κανονικά κάθε χρόνο πρέπει τα αφεντικά στο πανεπιστήμιο να κάθονται και να αξιολογούν το πώς τα πήγε ο κάθε υπάλληλος. Αν ήταν μέτριος, τότε παίρνει μια μέτρια αύξηση. Αν ήταν καλός, τότε παίρνει μια αύξηση μεγαλύτερη. Αν δεν ήταν καλός του δίνουν μια ευκαιρία να βελτιωθεί και αν δεν βελτιωθεί από μόνος του υπάρχουν κάποια βήματα που μπορεί να κάνει το πανεπιστήμιο.

Την τελευταία φορά που έλαβα μια αξιολόγησή από το αφεντικό μου ήταν κατά την εποχή της παλιάς, και βλαμμένης, αφεντικίνας. Όλη την χρονιά ήμουν δείγμα καλού υπαλλήλου. Στο τέλος της χρονιά όμως δεν τα πηγαίναμε καλά γιατί της πήγαινα κόντρα για τις μαλακίες που έλεγε (και που έλεγαν τα άλλα μεγάλα κεφάλια). Λόγο αφού η ετήσια αξιολόγηση ήταν χάλια, πολύ χάλια. Λες και όλη την χρονιά δεν έκανα τίποτα.

Μετά από αρκετό πέρα δώθε αυτή η αξιολόγηση ακυρώθηκε από το τμήμα human resources. Έτσι λοιπόν έχω μείνει χωρίς αξιολόγηση. Ναι μεν παίρνω κάποια μέτρια αύξηση (αυτοί άνευ αξιολόγησης είναι «μέτριοι» για το πανεπιστήμιο), αλλά από την άλλη η φοβερή μου δουλειά δεν αναγνωρίζεται.

Δημόσιο σου λέει μετά...