Πριν μερικά χρόνια, όταν είχαμε έρθει Ελλάδα με την Χριστίνα ήμασταν στην Άμφισσα. Ο σκοπός μας ήταν να βρει αρχεία από τους διαφόρους προγόνους της από το Οινοχώρι (Άνω Κάνιανη), και αυτός ο σκοπός μας έφερε στο γραφείο με τα αρχεία για τον νομό Φωκίδας. Αρχεία δεν βρήκαμε, αλλά οι υπάλληλοι εκεί μας δώρισαν μερικά βιβλία από συγγραφείς του νομού. Μέσα σε ένα από αυτά τα βιβλία ήταν και το «Η Ακρίβεια και η Ανεργία και πως αντιμετωπίζονται» του Ιωάννη Τσιάμπα-Ρουμελιώτη.

Το βιβλίο το είχα στην βιβλιοθήκη, αδιάβαστο, αφού μόνο εγώ (προς το παρών) διαβάζω ελληνικά. Αυτές της μέρες γενικά καθαρίζουμε και αλλάζουμε λίγο την αρχιτεκτονική του διαμερίσματος, οπότε κοιτάγαμε πια βιβλία μπορούμε να δώσουμε. Μαζί με αυτά ήταν και το βιβλίο αυτό. Αλλά δεν ήθελα να το δωρίσω χωρίς να το διαβάσω. Έτσι λοιπόν άρχισα να το διαβάζω κατά την διαδρομή στην δουλειά κάθε πρωί. Στην εισαγωγή ο συγγραφέας αναφέρει έναν παλιό του καθηγητή (τον Γιώργο Ρωμανά) που έλεγε:

Η ηθική ενυπάρει στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Οι σχέσεις αυτές περιγράφονται ως «δούναι και λαβείν». Όλοι οι άνθρωποι δίνουν αι παίρνουν, καθημερινά σε κάποια τιμή. Η τιμή αυτή πρέπει να έχει τα όρια της. Το μεγαλύτερο και το μικρότερο. Ανάμεσα στα δύο όρια ενυπάρχει ηθική. Αν ο πωλητής πουλάει πάνω απ’ την μεγαλύτερη ηθική τιμή τότε γίνεται ανήθικος. Αν ο αγοραστής αγοράζει κάτω απ’ την κατώτερη τιμή τότε γίνεται αυτός (ο αγοραστής) ανίθηκος.

Ενδιαφέρων φιλοσόφημα για το πρωινό ταξίδι.