Το περασμένο σαββατοκύριακο, απ’ ότι είδατε στο χτεσινό μου μπλόγκ ποστ, έκατσα και τελείωσα το βιβλίο starship troopers. Ήταν περίπου 60 σελίδες, οπότε με ένα κρύο φραππεδάκι στην βεράντα και μερικές ωρίτσες στον ήλιο το βιβλίο το τελείωσα. Αφού λοιπόν τελείωσα το βιβλίο και αγνάντευα τον ουρανό σκέφτηκα κάτι περίεργο: τα τελευταία χρόνια το έχω ρίξει πολύ στο βιβλίο. Όταν ήμουν μικρός, άντε μέχρι και πριν ένα χρόνια, τα βιβλία ήταν αγγαρεία. Δεν ήθελα ούτε ζωγραφιστά να τα βλέπω. Αν υπήρχε βιβλίο και υπήρχε ταινία εμπνευσμένη από το βιβλίο θα έβλεπα την ταινία. Και ότι βιβλία διάβαζα για τις σπουδές τα διάβαζα νωρίς νωρίς για να μην χρειάζεται να τρέχω μετά (των φρονίμων τα παιδιά..), οπότε αν βαριόμουνα να διαβάσω κάτι είχα αρκετό καιρό να βγάλω την ύλη.

Τώρα όμως είναι διαφορετικά, έχω διαβάσει αρκετά βιβλία φέτος, και βιβλία αρχειοθυκονομίας, και γλωσσολογίας, και διαπαιδαγώγησης, και μυθιστορήματα (πράγμα ολίγον περίεργο γιατί σε γενικές γραμμές δεν είμαι τύπος του μυθιστορήματος). Αναρωτιέμαι αν είναι θέμα ηλικίας (αυτή η παραπάνω ελξη στο βιβλίο), αν είναι θέμα βαρεμάρας με την τηλεόραση (έχω αρκετές σειρές να δω, αλλά δεν γουστάρω και τόσο να μετατρέπω avi σε iPhone video format) ή αν διαβάζω τώρα αρκετά επειδή ύλη να βγάλω, οπότε δεν βαριέμε διαβάζω (αντίστροφη ψυχολογία;)

Ποιος ξέρει; ίσως τον χειμώνα να μπει το μυαλό σε χειμερία νάρκη και να επιστρέψω σε βίντεο στο iPhone lol.