Καλός τον Αύγουστο! Πως περνάει τόσο γρήγορα το καλοκαίρι ρε παιδιά; Όταν ήμουν μικρός μου φαινόταν πως το καλοκαίρι ήταν σχεδόν αιώνιο! Τέλος πάντων, επιστροφή λοιπόν για ένα #metanastis post από το 1995. Ένα μήνα πριν αρχίσω την πρώτη λυκείου (ή 10th grade όπως είναι εδώ) θυμήθηκα πώς όταν τελείωσε η περασμένη σχολική χρονιά ο καθηγητής των Αγγλικών μας είχε πει πως το καλοκαίρι έπρεπε να διαβάσουμε τουλάχιστον τρία βιβλία. Και όχι ότι και ότι αλλά συγκεκριμένα βιβλία,δηλαδή το σχέδιό μου να διαβάσω μερικά Αστερίξ δεν θα έπιανε.

Πραγματικά δεν τους πίστευα, γιατί στο κάτω κάτω το καλοκαίρι ήταν δικό μου να κάνω ότι θέλω, και να διαβάζω μυθιστορήματα δεν το είχα ούτε στα τόπ 20 μου για το καλοκαίρι. Δεν ήξερα πια ήταν η λογική της λίστας το βιβλίων που μας έδωσαν. Αν και το διάβασμα ήταν υποχρεωτικό για να μπορούμε να αποφοιτήσουμε το λύκειο, είχαμε κάποιες επιλογές. Τώρα πρόσφατα που έριξα μια ματιά στο τι διαβάζουν τα παιδιά το καλοκαίρι, βλέπω πως τα βιβλία για αυτό το καλοκαίρι είναι και παλιά «κλασικά» βιβλία αλλά και καινούργια, όπως για παράδειγμα το «Go set a watchman» το οποίο είναι γραμμένο από την ίδια συγγραφέα που έγραψε το «to kill a mocking bird» που είχαμε διαβάσει στα Αγγλικά.

Δεν θυμάμαι όλα τα βιβλία που διάβασα στο λύκειο παρά μόνο δύο. Το πρώτο που άρχισα να διαβάζω ήταν το «Heart of Darkness» του Joseph Conrad. Αυτό το βιβλίο τελικά δεν το τελείωσα. Δεν μου έπιανε το ενδιαφέρον και άρχισα να διαβάζω ένα άλλο βιβλίο μετά από δύο κεφάλαια. Αυτό που μου δυσκόλευε ήταν και η γλώσσα. Αν και τα Αγγλικά μου ήταν καλά για καθημερινή χρήση, είχα ακόμα αρκετό δρόμο να τραβήξω μέχρι να βελτιωθούν για τέτοια χρήση. Το άλλο το βιβλίο που θυμάμαι ήταν το «Casino Royale» του Ian Flemming. Έλεγα, ο έξυπνος, πως θα έβρισκα την ταινία - αφού ήταν περιπέτεια του Τζέιμς Μπόντ, αλλά τότε δεν υπήρχε ακόμα ταινία - φτού! Αυτό το βιβλίο ήταν αρκετά εύκολο στο διάβασμα, ή τουλάχιστον πιο εύκολο από τον Κόντραντ.

Όταν ήρθε ο Σεπτέμβρης και άρχισαν πάλι τα μαθήματα, δεν κάναμε τις εξετάσεις αμέσως, και νόμιζα πως οι καθηγητές μπλόφαραν. Διάβασα για το τίποτα! (και ας μου άρεσε τελικά ο Φλέμιγκ). Οι εξετάσεις όμως ήταν στο τέλος του Σεπτέμβρη και μέχρι τότε δεν θυμόμουν πολλά (έπρεπε να είχα κρατήσει σημειώσεις!) Έχω την εντύπωση πως τις πέρασα τις εξετάσεις, αλλά τα επόμενα καλοκαίρια κράταγα σημειώσεις).

Αν και τώρα διαβάζω τα καλοκαίρια (αιώνιος φοιτητής;) έχω την εντύπωση πως μια λίστα βιβλίων που την έχει προεπιλεγεί για τους μαθητές είναι ανούσια.