Παρένθεση: Παρόλο την γκρίνια που είχα πριν κάτι μήνες περί του γάμου, αποφάσισα πως θα παντρευτώ, αλλά δεν το είπα σε κανέναν γιατί όλοι θέλουν να εκφέρουν γνώμη για το πώς και το πού και διάφορα «παραδοσιακά» πράγματα που δεν ήθελα να κάνω. Αυτό το τηλεφώνημα είναι το τηλεφώνημα που ανακοινώνω τα νέα στην γιαγιά

- Έλα γιαγιά!
- Που'σαι ρε Φοβερέ;
- Δεν μου λες, μου είπε ο πατέρας σου πώς παντρεύεσαι, αληθεύει;
- (φτου! με προλάβανε!)Ναι! γι'αυτό σε παίρνω τηλέφωνο!
- Φοβερέ! Φοβερέ! Είσαι έτοιμος για παντρειά;
- Ναι...αν δεν ήμουν δεν θα παντρευόμουν.
- Είσαι σίγουρος;
- Ναι!
- Είσαι σίγουρος;
- (μωρέ η βελόνα κόλλησε;) Ναι λέμε!
- ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ;
- Τι με το σχολείο; Είπαμε τον Δεκέμβρη τελειώνω.
- Θα τα παρατήσεις όμως!
- Γιατί;
- Επειδή παντρεύεσαι!
- Τι λες ρε γιαγιά; Πας καλά; Γιατί να τα παρατήσω;
- (δεν απαντά) Και τι είδος γυναίκα είναι αυτή;
- (υπάρχουν πολλά είδη;) Γυναίκα, δύο πόδια, δύο χέρια, μαυρομάλα...
- Ελληνίδα;
- Ελληνοαμερικανίδα
- Μιλάει ελληνικά;
- Μαθαίνει.
- Μαθαίνει ε;
- Πάει, τώρα ποτέ δεν θα ξανάρθεις Ελλάδα!
- Ε; Τι λες καλέ;
- Μα δεν μιλάει Ελληνικά, δεν είναι είναι Ελληνίδα, Ελλάδα ποτέ δεν θα ξαναδείς!
- (εδώ κάπου αρχίζω να γελάω με αυτά που μου λέει που την κάνει να νευριάζει)
- Τι γελάς ρε; Σαν τον πατέρα σου γελάς! Ουυυ να μου χαθείς!
- Γιαγιά έλα στον γάμο και θα περάσουμε καλά.

Πριν κάνα μήνα με έπρηζε που δεν παντρεύομαι, τώρα με πρήζει που παντρεύομαι...ούφ...